پرش به محتوا

حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اعضای حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ؛ قلمروهای تحت کنترل در حداکثر گسترش ژاپن و متحدانش (تایلند و هند آزاد) با قرمز تیره؛ سرزمین‌های اشغالی / کشورهای مشترک با قرمز روشن‌تر. استعمار ژاپن بر کره، تایوان تحت حاکمیت ژاپن و استان کارافوتو (ساخالین جنوبی) جزو جدایی‌ناپذیر ژاپن بودند.
حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ
نام ژاپنی
Shinjitai大東亜共栄圏
Kyūjitai大東亞共榮圈
کاناだいとうあきょうえいけん
آوانویسی
لاتین‌نویسی هپبورنDai Tōa Kyōeiken

حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ (به ژاپنی: 大東亜共栄圏, Dai Tōa Kyōeiken) یک مفهوم امپریالیستی بود که در امپراتوری ژاپن توسعه یافت و در بین جمعیت‌های آسیایی که از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۴۵ توسط این کشور اشغال شده بودند، رواج پیدا کرد. سپس در سراسر آسیا-اقیانوسیه گسترش یافت و اتحاد فرهنگی و اقتصادی را در شرق آسیا، جنوب شرق آسیا، جنوب آسیا و اقیانوسیه ارتقا داد. این سازمان همچنین قصد خود را برای ایجاد یک بلوک خودکفا از ملت‌های آسیا اعلام کرد که توسط ژاپنی‌ها هدایت می‌شد و از حاکمیت قدرت‌های جهان غرب آزاد بود. این ایده در یک برنامه رادیویی با عنوان «وضعیت بین‌المللی و موقعیت ژاپن» توسط وزیر امور خارجه ژاپن، هاچیرو آریتا در ۲۹ ژوئن ۱۹۴۰ ارائه شد.

اجرای عمدی و عملی حوزه مشترک رونق آسیای شرقی بزرگ بسته به گروه و اداره دولتی درگیر بسیار متفاوت بود. برداشت نظریه‌پردازان سیاست، و همچنین اکثریت قریب به اتفاق جمعیت ژاپن به‌طور کلی، این ایده را راستای آزادی-استقلال و استقلال خود از استعمار امپریالیسم غرب در آسیا می‌دیدند. با این حال، در عمل، اغلب توسط نظامیان و ملی‌گرایان مورد استفاده قرار می‌گرفت، آنها این نظریه را وسیله سیاسی مؤثری برای تقویت موقعیت ژاپن و پیشبرد سلطه خود در آسیا می‌دیدند. رویکرد اخیر در یک سند سیاسی که توسط وزارت بهداشت، کار و رفاه، تحت عنوان بررسی سیاست جهانی با نژاد یاماتو به عنوان هسته منعکس شده‌است، که موقعیت مرکزی ژاپن را در حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ ترسیم کرده و ایده برتری ژاپن بر دیگر آسیایی‌ها را ارتقا داد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]